எத்தனை முறை
மிதித்தாலும்
எழுந்து சிரிக்கும்
வரப்பு புல்
யார் மனதிலும்
கண்டிராத தெய்வீகம்
என் முத்தத்திற்கு
தன் உருவம் கரைத்து
உதட்டோடு ஒட்டிக்கொள்ளும்
பனித்துளியின் காமம்
கண்டதில்லை
எந்த காதலிலும்
ஆற்று தண்ணீரெல்லாம்
அடியேனின் வருகைக்காக
அங்கேயே நிற்பதாய்
ஆனந்தமாய் சொல்கிறது
அங்கிருந்து வந்த பறவை
அப்போடியொரு சிநேகம்
அமைந்ததில்லை
அவனிடமும் அவளிடமும்
தென்றலும் பயிர்களும்
சேர்ந்து ஆடும்
சிலு சிலு அழகு
எந்த பெண்ணின்
இடையிலோ கூந்தலிலோ
இதுவரை கண்டதில்லை
இவ்வளவு இருந்தும்
இத்தனை சொந்தங்களை
இவ்வளவு காலம் பிரிந்தது
இதுவரை பெற்ற சோகத்திற்கும்
இனி பெறப்போகும் சுகத்திற்க்காகவும்தான் !!!
